تأثیرپذیری أدونیس از نظریّه ی به هم پیوستگی عینی تی.اس الیوت

چکیده: تی.اس الیوت از پس دیدگاه­های نقّادانه و شعر خود، تأثیری شگرف بر شعر جهان و به­دنبال آن، شعر عربی معاصر گذاشته است. برجسته­ترین دیدگاه شعری الیوت، که در تطبیق آن بر روی سروده­های خود کوشیده است، نظریّه­ی به­هم پیوستگی عینی است. این نظریّه، دو جنبه دارد: جنبه­ی نخست آن مربوط به­ شخصیّت­زدایی از شاعر است که این نظریّه را در مقابل مکتب رومانتیسم قرار می دهد. جنبه­ی دیگر، بهره­گیری از نماد، برای بیان واقعیّت­های خارجی است. این نظریّه در قصیده­ی سرزمین ویران الیوت، عینیّت یافته است؛ قصیده­ای که نه تنها در سطح جهانِ عربی، در سراسر دنیا به یک الگو، برای شعر معاصر تبدیل شده است. ادونیس به­گونه­ای غیرمستقیم از این نظریّه، تأثیر پذیرفته است که در دیدگاه های نقدی وی و هم چنین در قصایدش به­ روشنی، دیده می­شود. این جُستار، با روش تحلیل محتوا، ضمن تعریف نظریّه­ی الیوت، به­معرّفی قصیده­ی سرزمین ویران، پرداخته است؛ سپس تأثیرات این نظریّه را بر روی دیدگاه­های نقدی ادونیس، پی­گرفته و در پایان، نمود نظریّات ادونیس را در قصیده­ی الرّأس و النّهر وی، بررسی کرده است.